gurbet yağmurları yağınca şehre
gönlümde hasretin gülü patlıyor
kaybetmek korkusu düşünce kalbe
dilimden dökülen sözüm çatlıyor
kimse düşmesin hazanın eline
yarini sormasın seher yeline
hasretini döktüm gamın teline
mızrabın vurduğu sazım çatlıyor
gurbet gecesinde saat durunca
kalbim seni bir umutla sorunca
sensizlik depremler gibi vurunca
hasar verdiğin şu özüm çatlıyor
