Hayatın öznesidir şiir
Yaşamsız nasıl yaşansın ki
Onun can suyu yaşamdır yalnızca
Kelimelerle örülmez şiir
Şiire hayatı üflemek gerek
Ney sesinin güzelliğinde olduğu gibi
Birileri okurları kandıra
Bilirler lakin şiiri asla kandıramazlar
Şiir ötede biter öyle başlar sonra açar
Üstümüze gelen
Bizleri sarıp sarmalayan
Derinliklerimizde
Tınlayan yaşamla yürünür öteye
Kulak kelimeyi duyarsa
Ötedeki dalga seslerine duyarsız kalır
Kelimeler bahanedir bir vesiledir
Kelime şairin çaresiz çaresidir
Mutsuz umudu
Kanayan yarası bir
Nevi uğradığı lanetidir
Onsuz edemez
Ona kapılırsa dünyanın
Pılı pırtısı ormanında yok olur
Sağı solu önü arkası
Yaşamdır şiirin, ebe olarak
Söbeleşmesi gereken
Dil taşır yaşamı elbette
“yaşam bir sözcük değildir
Şiirde ötenin yüreği atıyorsa
Arada hikmete bilgeliğe bulaşmıştır şiir
Geçip gitmekte olanlar arasında,
Dostun sözü en iyisidir, en güzelidir
Dostun sözü
Söz ötesi olduğu için en iyisidir
Söz sözde kalırsa,
Sözde bir şey olur
Dost, bu dünyadaki
Yaşantılarımızın anlamını
Bu dünyayı öteleyerek bize anlatan şiirdir
Felsefe dilde
Felsefe dünyada
Felsefe dil-i dünya sınırındadır
Şiirse sınır ötesidir
Kaçakçıdır kimi zaman
Mayın döşeli sınırları aşmaya çabalar
