-“Ölüm geldi ve onu aldı”diye sızlanıp durma.Çünkü ölüm bize gelmez,biz ölüme gideriz.
-Tartışmanın dozunu ayarlayan tartışanların kalitesidir.O nedenle bazı tartışmalar kavga ile,bazıları tokalaşarak biter.Sonu nasıl biterse bitsin tartışanların her biri kendini yenilmiş hisseder.
-Tutsak olmayı isteyeni neden engellemeye çalışıyoruz? Bu haksızlıktır.Çünkü engellenirse sahip olduğu tek şey olan boynundaki halkayı da kaybedecektir.Günümüz dünyasında bile o halkayı gönüllü olarak boynuna takmaya hazır o kadar çok insan var ki!
-“Halkın tercihi,halkın gücü,halk ne isterse o olur,halkın yaptığı doğrudur” masallarına inanmıyorum.Tarih sayfaları halkın günahlarıyla doludur.Sevapları mı?Günahlarının yanında bir hiç…
-Zayıfları,yoksulları savunmak amacıyla ortaya atılanların çoğu,ilk fırsatta zayıfları ve yoksulları ezmişler ve sömürmüşlerdir.Ne hazindir ki zayıflar ve yoksullar en büyük darbeyi önceleri kendileri gibi olan sonradan “kurtarıcı” rolünü kapanlardan yemişlerdir.
-Umudunu yitirmeyen insan hangi rolde olursa olsun benzerlerinden bir gömlek üstündür.
-Ölüler için bile umut vardır.Öyle olmasa bazı insanlar ölü bedenlerini dondurtup saklatırlar mıydı?
-Benim emrim altındaki astımın,benim mevkiimde gözü yoksa,bulunduğu mevkii hak etmiyor demektir.Ben de hak ettiğinde ona bu mevkii vermiyorsam,bulunduğum yeri hak etmiyorum demektir.
-Bir düşünür diyor ki “Öldükten sonra unutulmak istemiyorsanız ya okumaya değer şeyler yazın ya da yazılmaya değer şeyler yapın." Ya unutulmak istiyorsak? Sevgili düşünürümüz onun da formülünü söyleyiverseydi bari!
-Kredi kartlarını yırttığım,televizyonu balkondan attığım,bilgisayarı eskiciye sattığım gün gerçekten özgür olacağım.
-Sahip olduğumuz her yeni şey,yeni bir problem demektir.Mesela bir evi olanla beş evi olanın,bir çocuğu olanla üç çocuğu olanın problemleri aynı mı?Problemlerimizi azaltmanın yolu sahip olduklarımızı azaltmaktan geçiyor.Öyleyse formülümüz: İhtiyacımızdan fazlasına hayır!
-Mezar kazıcıları ile ilgili yapılan kötü benzetmelere çok kızıyorum.Çünkü onlar benim nazarımda çok değerli insanlardır.Bir düşünsenize ya onlar olmasaydı…
-Vicdanımın beni yargılamasından öyle korkuyorum ki…Onunla yüzleşmemek için çoğunlukla kaçmayı tercih ediyorum.
-Kalbimizi sevgi ile doldurmamız gerektiği söyleniyor.Ama nasıl?Yani bunun yöntemini bilen var mı?
-Her yenigiden sonra zafere duyulan özlem biraz daha artar.
