Yol görünmüyor
Sarı bir yaprak
Düşüyor ıslak toprağa...
Onlar ki
Kin nefret değil
Dostluk ektiler
Güzelliği damıttılar
Açtılar ak yüreklerini
Kuşlara
Çiçeklere...
Bir avuç gökyüzünden
Saf sevgiler arıtıp
Serptiler gönüllere
El üstünde tuttular
Hele insanı
Hele insanı
İyinin
Güzelin
Doğrunun yolunda
Yumuşaktı adımları
İncitmekten korkarak
Toprağın canını
Yol görünmüyor artık
Sarı bir yaprak daha
Düşüyor ıslak toprağa
Dönerek...dönerek...dönerek
