Sonsuzlukta yalnız olmadığımı farkettim,
Benden ilerde sevdiğimde vardı,
Gözleri yere bakıyor, umutsuzca beni bekliyordu,
O yere bakarken ben ona ağlıyor,
O bana ağlarken ben ona koşuyordum,
Ne bedenlerimiz nede gözyaşlarımız kavuşuyordu,
O uzakta, ben yakındaydım,
Kavuşmak için koşuyordum ona, son kez...
Sonunda yaradan bizlerin sevgisini görmüştü,
Ben az önce, o seneler önce ölmüştü..
KİTAP İZLERİ
Kendi Işığına Yürü
M. Kemal Sayar
Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku
