parkta oturuyorum
bir bankın üzerinde
hava çok güzel
hava çok şirin
bir parçacık ekmek
düşüveriyor elimden
karıncalar
o küçük dev adamlar
toplanıveriyor hemen
sonra yürüyorum biraz
denizin kenarındayım
deniz çok güzel
deniz çok şirin
koparıp simitimin ucundan
atıveriyorum suya
şimdi de balıklar toplandılar
o denizin kartalları balıklar
martılara kafa tuttular hemde
eve döndüm henüz
evim çok güzel
evim çok şirin
oturdum bir köşeye
bir iki damla gözyaşım
düşüverdi yere
kurudu gitti
kimse gelmedi
kimsecikler ilişemiyor
yalnızlığıma ...
KİTAP İZLERİ
Engereğin Gözü
Zülfü Livaneli
İktidarın Göz Kamaştıran Işığı ve Bir Hadımın Gözünden Saray Zülfü Livaneli’nin, okurunu XVII. yüzyıl Topkapı Sarayı'nın loş ve entrika dolu koridorlarına davet eden romanı "Engereğin
İncelemeyi Oku
