Monasema 5
Ve vakit
Çok geç sandığımdan
Sesin bir kasım gecesi
Düşen ilk kar
Bıraktığım sokak değil
Sabah kalkınca penceremdeki
Tahtımı yere çaldım şimdi
Gururumu fırlattım denize
Kaç defa sekti batmadan
Saymadım
Kaybetmiş bir adam
Oldurtma beni
Şu yarım milyonluk şehirde
Bu ömürden başka yerde
Yok ölüm
Rüsvay etme yeter
Senin için gülümseyerek ölürüm
