Mahpuslarda yaşamışız bizler.
Bedenimizde;
Ve bedenimizi saran mahpuslarda,
Ta derinlere itilmişiz
Yüreğimizin içindeki derinlere.
Gözlerimizi sımsıkı sarmış örtü.
Yani körelmiş gözlerimiz.
Kulaklar açık!
Ama gelmez ki hiç ses.
Konuşuruz kendimizle
Konuşuruz Onunla.
Cevap vermez!...
Bir ses olsa!
Bir umut!
Bir de ışık.
Sarsa her yerimizi.
Ve bilsek tanısak kendimizi.
Hapsolmadan!
Söksek zincirleri ve koşsak.
Koşsak sonsuzluğa.
Taşsak sınırların ötesine
Sel gibi her yeri sarsak.
Kucaklaşsak yeryüzüyle.
Sonra da kadeh kaldırsak
Zaferimize!
Zaferimizin zırhı olan.
Özgürlüğümüze!
