Kozalak

Bir delilik var ruhumda
Bir tedirginlik sabahın ilk ışığında
Orta sayfaları kitabın zinhar bir çığlık, zinhar bir ağlayış yağdırıyor satırlarına...
Dalgınlıkla değiştirdiğim o sayfalar,
Ve diyor ki;
Okumakla geçilmiyor ruhun açlığı
Ve diyor ki;
Evet hüznümün %75 ine eriştim...
Beni sesimden tanıyanlar o devasa çığlığı sığdıramıyor satır aralarına
Bir yandan ekliyor annem "Kitabının arasında kurutulmuş güller taşırdın sen şimdi kozalak neye"
Diyorum ki;
Alışıla gelmişlerden uzak sabaha uyandık orta yerinden bir kitabın
Şimdi artık dokunmayın ne seslenişlerime ne serzenişlerime...
Belki de ben bunları çözmeye gelmişim dünyaya...