Kör duvarlar
Siyah çalmış yüklenmiş dertleri
Kime dokunsam bir ah
Kimi dinlediysem öldüm bittim...
Ne sahi derdimiz?
Kimi dünyadan sıkılmış dert arar
Kimi dertleri dizmiş boynuna ağlar..
Kör duvarlar işitmez ki sesi
Bakmak için var gibi..
Etekleri rüzgârda uçuşurdu yürürken
Ondan güzeli yoktu mahallede
O gelince tüm bakışlar çevrilir
Kimse konuşmazdı
Ne zaman kuşlar gitti o da gitti
Hiç haber vermeden aniden
Gelmedi gelemedi...
Kış geldi mahalleye
Yazın o sıcağı geride kaldı
Tek tük gezenler dışında tadı da kalmadı
O gidince sanki ortamı matem sardı
Yıldızlar bile küsmüş
Onun gidişine
Artık her şey farklı
Sokakta insan mı kaldı
Dostluklar para oldu
Tatiller gereklilik eşyalar zihnimiz oldu...
Şimdi Bayramlar kimsesiz
Baklavalar glikoz tadında ..
Yapaylaşan yaşamlarımız
Kör duvarlar gibi görmez oldu...
2012/Ekim
