Yoksun yine.
Gözlerimdeki fer ölgün,
Nisan yağmurları kirpiklerime sürgün.
Düşlerimden sana koşmak istesem ,
Iraklaşıyor adımlar içimde.
Ne zaman umutlar çizsem gözyüzüne
Bir çocuk ağlıyor avuç içlerimde.
Hasretinde,
İlk miydi dudaklarımın kuruluğuna
Közleri su diye serpişim ?
Son muydu kurtlanmış yaralarıma
Acılarını merhem diye serişim ?
Bilemiyorum ey yâr.
Kelimelerim,
Güneşin avuçlarında bize ağlıyor.
Islak gözyaşlarım hiç dinmeyecek.
Biliyorum bu hasret de bitmeyecek.
Sana kavuşmak için,
Kaç kez denedim oysa ,
Kum saatinin belinden akan
Zamanı "senin gözlerinde" durdurmayı....
Kaç kez denedim ,
Zifiri gecenin kirpiklerini koparıp
Karanlıklarına " yıldızları " doldurmayı....
Bozkırları emzirirken yaşlarımla,
Aldırma sen bana ey yâr.
Dünüme acılarını ,
Bugünüme sevdanı ,
Ömrüme adını mühürlemişken
Nefesim diye seni soluyacağım.
Uzaklarda olsam da,
Dualarında senin için yaşayacağım.
Sevdamızı Ahirete saklarken,
Kırılsın hükmün ince kalemi artık
Vuslatın son müebbetine..
Hecelerimi hasretinde yitirmişken,
Dilin oldum artık,
Söyleyemediklerine gebe..
