soyundum
koynuna girdim ölgün gecenin
nefes nefes dirilttim.
göğün lacivert yüzünü emziren
begonviller şahidimdir.
zaman
sakalları uzamış gibi koşturuyor deli deli
bir atlı edasıyla aklımın çeperlerinde
tutuşturuyor tütününü kibrit çöpü parmaklarım
akıtırken gecenin tekliğine denizlerce coşkunluğumun çoğulluğunu
başımda uçuşan alaz benizli kelebeğe
bir can daha ısmarlıyorum canımdan tanrıya inat
işitiyorum işitiyorum
evet
yıldızlar karanfillere üflüyor
göğün alfabesini.
