Kış olunca soğuk olurmuş hava,olacak tabii boşver sus!
Keskin kış ikliminin mayası ile yoğrulmuştur hamurum benim
Bu kış da yine lapa lapa kar yağmalı beyaz tülü görmeliyim
Karla sevişmeli kartopu oynamalıyım ben ellerim buz kesmeli
Kardan adam yapmalıyım...
Burnuna havuç gözlerine kömür ağzına kırmızı bir şey işte...
Ne üşümesi kardeşim terlemeliyim eskisi gibi hatta sırılsıklam
Mevsim mevsim yaşamalıyım çocukluğumu anı anına coşkulu...
Yaşım ilerlemiş mi ne gam boş ver yok gereksiz ahgam...
İçimde tuttum ben hep sıcağı sıcağına gençliğimi çocukluğumu
Yerine zamanına göre salıveririm böyle gün yüzüne güler gözüme
Nasıl mutlu olurum ne ferahlarım kim ne derse desin be!
Düşünüyorum da şimdi Balyada olmalıydım,yemyeşil Balyam’da...
Alıp ufak oğlumu da yanım sıra hadi bayıra oduna!
Hem odunumu yüklenip hem mis gibi havayı çekerdim içime...
Kuşlarla muhabbetleşir çam kokularıyla dinçleşirdim muhakkak
Kızıltepenin eteklerinde al beyaz sarı mor mavi çiçekler vardır
Kar nasıl da yağar lapa lapa,ah nasıl da hasretim kara...
Lafın gelişi işte,kara kış deriz belki gücenir bizlere...
Yok canım yok,kış bembeyaz tüllü gelin
O benim ilk ve son aşkım biricik sevgilim.
KİTAP İZLERİ
Yırtıcı Kuşlar Zamanı
Ahmet Ümit
Ahmet Ümit'in Yeni Romanında Hafıza Bir Suç Mahalli Ahmet Ümit, sevilen karakteri Başkomser Nevzat'ı bu kez en karanlık dehlizlere, kendi zihninin tekinsiz koridorlarına sürüklüyor. Polisiye
İncelemeyi Oku
