Kar

Diz boyu karda eski ayakkabılar üzerine giyilen siyah naylon poşetler,yasak korular,çam rengi üniformalı ormancılardudaklarında tuhaf bir ıslık...25 inatçı keçi bana emanet ben Allah'a...8 dağ dolaştık nefesimizle buharlaşan patikalarda,hiç ses yok.çan sesi yasak.yüreğimde melodram,çıkınımda cevizli çöyrek...Hayaller kurdum büyük kadın olacaktım.Kara sevdiğimin adını nakşettim sonra traktör lastiği yaptım ayak izlerimle kar buza dönüştü buzdan yatağım oldu ve ben 25 cücemi kaybettim.babam boğazıma kadar kara gömdü beni,köpekler başucumda nöbet tuttular.Saçımdan çekti çıkardı beni annem.Üşüdüm...Sonra hayallerimi yaktım babamı kaynattım kazanda.Hayat ellerini cebine sokmuş karşıdan gülmekte.Ne muhteşem bir sahne...Tüm vücudu eridi lakin gözleri hala gözlerimde küfretmekte...Yalan dahi olsa söyleseydi beni sevdiğini söndürecektim hayallerimi yani umudumun ekmeğini,herşeyimi...Meğer nefret edecek kadar çok sevmişim...