Kapı Tokmakları: İsyan

paslı yüzeyime dokun
bu kez
pirinç gövdeme değ

bin renk kuşak sar yüzüme
gül döken elinle sev

çarp beni kapılara
çarp ki yalnızlığa dövüneyim

gözyaşı dökemesem de
asilliğimle övüneyim
]