gözlerimle sarıyorum topraklarımı
nasır tutmuşken ellerim
buğday tanelerini birbir sıralıyorum sırtıma
yüküm bir okadar ağır
gönlüm bir okadar hoşnut
özlem doluyum çoşarcasına
hasret yükledim sırtıma
tozlu yollarda .
ekmek koktu üstüm başım
tandırın başında.
ateşin sıcaklığı bedenimi kavurdu
güneşin altında.
alın terim soğumadan
topladım üzüm tanelerini
yükledim küfelere nazikçe.
bir türkü dolandı dilime
yare söylendi
aşka söylendi hasretle
gurbete söylendi özlemle
akşama döndü güneş
dağların arkasından elveda derken
kızıllık etrafa yayıldı
işte ozaman doldu gözlerim
işte ozaman özlem büyüdü yüreğimde
işte ozaman ...
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
