Sadece bu başlığa bakarak bu yazı okunur mu? 'İnsan' başlıklı bir denemeyi neden okur, neden okumayız?
İnsan, sıklıkla eylemsel bir yalnızlıkla sabit herhangi bir duygu arasında salınmaktan öteye geçemez...
Arada da nedensiz çoşar, nedensiz ölür ve nedensiz yaşar...
Yaşadı yaşayalı yakarır durur insan...
'İnsan insanın kurdudur' demiş ya Hobbes; yanılmış mı? 'Mutlak insan' olmadığına göre yanılmış olamaz değil mi?
'Mutlak insan' yaratmak değil midir medeniyetin veya dinlerin derdi...
Öyle ki bu yolda bir çok insan feda edilebilir...
İnsandan hem değişmesini hem de mutlak olması isteyen bu 'hayat' denen düzeneği yaratan da insandır...
Bir insan 'insan' üstüne neden düşünür?
Hapisteki de insandır ve yaşar...
Kumsalda kıçına beyaz kum kaça kaça güneşlenen de insandır ve o da hem de aynı anda yaşar...
Bir gün herkes 'mutlak insan' olursa insanın 'tek' olma özelliği, yani insan olma özelliği kalmaz... Bu durumda bir ilk ve sonsuz yaratıcıya da ihtiyaç kalmaz ya da bu yaratıcının sayısı artar...
Bir insan 'insan' üstüne neden düşünür?
Bir insan 'insan' başlıklı bir denemeyi neden okur?
