Sevsen sevsen kendini, kedini ve acılarını seversin sen. Elinde kocaman bir fahişe hani 45 yaşında falan. Kırkbeş kere yaşamış 46 kere ölmüş bir hamamböceğine taparsın ancak. Adın insandır. Soğuktan donan da sensin kafa kesen de.
Küçük ve kalabalık bir deniz icat etsen içine işeyen yine sen olursun. Kan damlasa gözlerinden, beynin çınlasa, aldatılsan da yine aşık olursun. Sevmezsin...
Size ölmeyi emrediyorum. Ölün. Nasılsa öleceksiniz. Vaaz geçtim önce yaşayın sonra ölün ki daha çok acıtsın...
46.işinde zevk numarası yaparken tavana bakan fahişe evdeki çocuğunu mu tavandaki ışığın faturasını mı düşünür? Yoksa üstündeki adamın o an öldüğünü mü hayal eder...
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
