Ne zaman biter bu kalp mâcerâsı,
Ne zaman kanar gözlerim
Yokluğunun uykusuzluğuna?
Düşüncelerim,
Ruhumu sızlatan bir sükûnetle
Râhât bulur
Hayallerime bir ân misafir olduğunda
Biliyorum içimde uzayan,
Bitmek bilmeyen yollar sana çıkar
Biliyorum bu kuraklığın sonunda
İçimdeki kurumuş bahçeleri
Yeşertecek hayat suların var
Akarken hayâtın berrak âhengi
Yığılıp içime, bulanır
Biliyorum içimde uzayan,
Bitmek bilmeyen yollar sana çıkar
Terk ederken gönül vadilerimi en son kervan
Ayak izleri derin yaralar açtı ruhumda
Biliyorum her yaranın merhemi sende
Geçer gider bir ömür sensiz
Bilmiyorum nasıl geçer bir ömür sensiz!
Emânet etsem kendimi sana
Vurmadan beni bu son tûfan beni
Koşsam sana;
Yorulup, kötüye yakalanmadan
Biliyorum içimde uzayan,
Bitmek bilmeyen yollar sana çıkar
Biliyorum yakmalıyım canımı,
Kendisi yanmadan önce
Susmalıyım;Senin bana sesleneceğin güne kadar
