Bir sarkacın ucunda yüreğim.
Gider hüzün, gelir hüzün.
Hep hüzün yağar üzerime.
Çiçekler açar hüzün, solar hüzün.
Oysa doğumum güzün olmuş,
Düğünüm güzün.
Ömrüm olsa olsa
Olur ne kadar uzun(?)
Hüznün müptelasıyım her mevsim.
Güneş doğar hüzün, batar hüzün.
Mevsimsiz kar düştü saçlarıma.
Kârım hüzün, zararım hüzün.
Hüznün resmini çizemem ama
Yazım hüzün, kışım hüzün…
Dört işlemi dört mevsime dağıttım.
Çarptım, böldüm, çıkardım, topladım hüzün.
Ankara,16.12.2007 İbrahim KİLİK
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
