Hayat, belirsizliktir ve sana hükmeder...
Ve ne olduğunu anlayamadan siyah ve büyük elleriyle seni karanlığın altına iter...
"Hayat" sana eziyet eder... Ağlarsın geceleri kör karanlıklarda... Şafak rüzgarları, hala çok uzak bilirsin... Bekleme boşuna... Şimdi cevap ver ürkek ve titreyen sesinle!! Yalvaran sesini duyan kimse var mı? Yoksa hala yalnız mısın? Kara bir ışık var yanında... Seninle birlikte... Ürpertileri sırtından aşıyor... Ümidin, reddedilmiş bir hayatın zehirli gözyaşlarıyla, kuzgun karası gecede, kenetlenmiş elleriyle seni kucaklıyor... Soğuk...
Kara bir ışık seni saran... Gel ve kayıp kalbini aydınlat bu gece... Ve kör et seni avlayan tüm korkuları gülümsemenle... Bunu başarabilir misin? Unutkanlığın bahçesinde, bedenin ateşlerde, kirlenerek emekliyor meleğe doğru... Ölmeyi öğreniyorsun... Bunun farkın damısın?
Işığı birlikte harcadık... Ya da ben sonsuza kadar körüm...
Tohumun dışına ve ışığın içine doğru... Bir varlık ki gitmem için beni itiyor sırtımdan...
Aynı şey bu tanıyorum ve biliyorum eski bir acı... Ve kapının eşiğinde çürüyorum... Kaderin kuklalarına emrettiği yerde, aynı şey tanıdık eski bir acı... Bilirim ki sonunda burada hiçbir sır açığa çıkmamış olacak... Her şey içimde gizli... Ve Gözlerimde...
Tohumun dışına ve hiçliğin içine doğru bir yerdeyim... Herkes sonunda ne kalacağını biliyor aslında... Kara bir ışık yanımdaki ve beni yavaşça deliliğe doğru götüren... Ve aynı savaş kapının eşiğinde... Öfkesi beynimin kıvrımlarında... Denizlerim dondu mavilerim gri... Ve gölgeler etrafımda kalbimi hasta ediyor artık... Sonumu biliyorum... Zamanda durmuş, arkamda kalmış... Hayatın gölgesinin arkasın da kaybolmuş umutlarım... Keder içinde tutsaklık bütün bulabildiğim...
Masumiyetin kaybı için üzgünüm...
Geceyi aradım ve aşkı bulamayı ümit ettim...
Hepsi bu...
