Gülü sevmeye dikeninden başlıyorum…
Gülümsemek…
Hüzünlerim üstüne “cream de la cream”…
Hasret varsa vardır aşkım…
Ben bu şiiri gözlerinin içine bakarak yazıyorum…
Ayrılık acısı yılan gibi kalbimi sokarken yazıyorum…
Usulca öpüyorum …
Avucundan yemini yiyen bir güvercin gibiyim…
Birazdan da susarım belki…
Diğer avucunun nemi yeter bana…
“Kanatlarım yalnızca senin sevdan için çırpıyor”…
Avuçlarındayım…
İncecik,yumuşacık,ipeksi…
Sürtüyorum parmak kenarlarına…
Isınmak için teleklerimi…
Tırnaklarına yüz sürüyorum…
Sevdirmek için kendimi…
Kanatlarımı okşuyorsun…
Tüylerimi temizliyorsun bir,bir…
Ve gagama bir öpücük konduruyorsun…
Kızarıyorum…
Avuçlarındayım…
Sımsıcak tutuyorsun…
Gitmek istemiyorum başka yerlere…
Uçmak sihrini kaybediyor senin ellerinde…
Başımı okşuyorsun elif gibi parmaklarınla…
Hoşuma gidiyor…
] ]
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
