ankara ayazı renginde toki binaları
ellerin çok güzel
ah şu soğuk olmasa.
ilk bakışta kaotik görünen
içine girdikçe anlaşılır
akla yatkın gelen örgütlenmeler
hızla çoğalan, aşırı şişen
doğuramayan bir dünyanın bulantısı
düz kontakla başlanan gün.
parmak ucumdaki kesiğin sızısıyla
hayır amaçlı organize suç orgütü mensubu
postmodern kaygılı kadının
yazılarındaki o italik özne
bendim demesini bekliyorum.
çok gelişmiş tekniğin makineleşmiş insanı
lakin;
yapay zeka genellikle
doğal ahmaklıktan üstündür.
- seviyorum merkez
- bir daha söyle, tamam.
bunlar falan göğüs kafesimde solumaya
çalışan aslanın yaraları kör
albayım bilmez bazı cümleler eksik makbuzlar
yerlerde kaderim
salt okunur bile değil.
kafamda bir yarık var tam 21 metre
aval aval bakmayın
insan derinlemesine anlamadığı
uçurumdaki asaleti de farkedebilir.
bir gün çekip giderim,
beş şehirim icradan satılık
istanbulda, anadolu yakasında radyolar cızırtılı.
- şey, ümit var mı peki?
- yaz kızım, sen sadece yaz.
ocak 2011
güzelyalı.
