Gecenin sesini dinliyorum
Kulaklarım ilk defa bana huzur veriyor
Yine beyaz sayfalara konuşuyorum
Konuştuğuma cevabı yüreğim veriyor
Ve geçmişe dair bir anı hatırlıyorum
Kulaklarımın verdiği huzuru hafızam geri alıyor
Sonu acıklı bir filmdeki mutluluk gibi
Geçici mutluluğum hep bir hüzünle son buluyor
Sigaramı içip yıldızları seyrederken
Keşke dünyayı seyretsem diyorum yükseklerden
Belki gecemi karartan benden
Geceyi aydınlatan bir bene dönerdim
Yeryüzündeyken bana dönüp bakmayanı
Aynı anda bana bakarken seyrederdim
Yolda yürürken beni takmayanı
Gökyüzünden kayıp mutlu ederdim
Kim bilir beni görüp dilek tutanın
Dilediği ben olurdum
Yeryüzünde bir işe yaramayan ben
Gökyüzünde bir baltaya sap olurdum
Belki de gecenin sesi artık ben olurdum
KİTAP İZLERİ
Kör Pencerede Uyuyan
B. Nihan Eren
Gündelik Hayatın Kör Penceresinden Sızan Endişe B. Nihan Eren, yedi yıllık bir aranın ardından yayımladığı "Kör Pencerede Uyuyan" ile çağdaş Türk öykücülüğündeki yerini sağlamlaştırıyor. Yapı
İncelemeyi Oku
