Leylâ; iki “lâm”, iki “ye”
Leylâlar gider
Mevlâ kalır geriye!
İnsân sevmeyince ölür Firûze
Bir kalp yetmiş kâbe, kırarız neden?
Ve insân sevdikçe büyür Firûze
Vermek için varız, alırız neden?
Dermân olur
Her Nebevî söz:
“Kader gelince kör olur göz! ”
Güneş ancak akşam batar Firûze
Karanlığa düşer bir dervişân söz
Vuslat damla damla akar Firûze
Sana esir kalbin miâdı sonsuz!
“Zaman gösterdi ki
__________ Cennet ucuz değil”
Kişi sultan da olsa hür değil!
Bakmışız kapıda bir kara mevsim
Kendi aşımıza zehir katmışız! ..
Yediden yetmişe yıpranmış resim
Dünyâ yaldızlı kız, sevip batmışız!
Ve Firûze
Günâh elde kir
Tevbe göze nur...
Ve Firûze
Çıkmak için düze
Duâ duâ
Dermân gerekir günâhlarımıza!
Sevgi Yolu - Kasım 2005 / 55. Sayı
