Bir Eylül sabahıydı,
Deniz kıyısında buluştuk.
Kocaman bir kaya üzerinde oturduk.
Denizi karşımıza aldık.
Hiç konuşmadık, kızgındık birbirimize,
Önce yavaş, yavaş hava ısındı.
Sonra dilimiz çözüldü.
Sonra dalgalardan kuvvet aldık.
İçimizdekileri haykırdık.
Sonra bir kuşun kanadında bulduk sevgimizi,
Masumlaştık, dalgalardan aldığımız kuvvet
Ateşli bir öpüş oldu.
İşte ozaman en büyük kavgayı edip,
En büyük mutluluğu yaşadık.
Ozaman ben denizin üzerinde bir köpük,
Sen köpüğü içine almış kocaman bir dalgaydın.
Ben savrulmaktan memnun,
Kıyıya varmak istemeyen bir köpük,
kıyıya kadar zamanımız vardı.
Bu kısacık zaman içinde beni parça, parça bölsende
Biraz sonra kıyıya bırakıp gideceğini bilsemde,
Yine bir gün yer yüzüne gelsem yine köpük olup
Yine beni kıyıya atacağını bilerek,
O kısa yolculuğa seninle cıkar,
yok olup giderdim sesizce.
Elçin Orhan
29/09/1997
