Hergün yeni bir kavga, hergün yeni bir yıkım... Seni üzmek istemedikçe ben, daha çok ısrar ediyorsun üzülmeye... Yeter artık; terk et beni yüreğimdeki hüzünlere...
Kavgamızın üzerinden çok geçmedi... Kendime gelemedim o telefon kapandığından beri... Çok severken, hatta taparken bana, hakaret ettin aniden... Tüm hak ettiklerimi hak etmediğim bir anda haykırdın ve beni harabeye çevirdiğin kalbimle başbaşa bıraktın...
Haklısın... Delirmek normal değil ve ben masumiyette boğulmamak için direnen şeytanım... Senin göremediğin sevginde çırpınıyorum...
O kadar bağlanmışız ki sonunda ben sen olmuşum; sense ben olmuşsun, bu ayrı geçen zamanda... Sana yaptığım haksızlıklara ayna olmuşsun şimdi... Senden yansıyıp yüreğime batıp bir de gömüyorlar sanki diri diri beni...
Kendimde değilim artık; sendeyim... Ve şunu bil ki seni değil; kendimi sildim bu hayattan!
KİTAP İZLERİ
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Peyami Safa
Acının ve Istırabın Edebiyatı Peyami Safa'nın "Dokuzuncu Har-iciye Koğuşu", hastalığın pençesindeki insan ruhunun zamana meydan okuyan bir keşfi olmaya devam ediyor. Edebiyatın en temel işlevlerinden
İncelemeyi Oku
