Çocukken hiç kiraz çalmadım
Komşunun bahçesinden.
Taşındığımız mahallede hiç top oynamadım çocuklarla.
Annem hep sen onlardan büyüksün derdi,
Böylece öğrendim büyüdüğümde top oynamamayı.
İnsanlar beni eleştirip,kırarken,
Ben yatağımda ağlardım.
Gözyaşlarım burnumun üstünden süzülüp yastığıma damlardı.
Gündüzleri güçlü beni geceleri kırık kalpli Nurşen'i oynardım hep
Şimde ne mutluyum, ne de mutsuz
Gidiyorum yokça yolsuz
Bir kör kuyudayım çıkması imkansız
Haydi bakalım kolay gelsin vicdansız hayat.
KİTAP İZLERİ
Kendi Işığına Yürü
M. Kemal Sayar
Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku
