Gün yüzü göstermeli en azından hayat
Karanlık dünyam aydınlanmalı yeri geldiğinde
Birde artık sevdiğim olmalı yanımda
Kısaca beklediğimede değmeli hayat
Kalabalıktaki yalnızlıktır derdim
Kime ne derim ne diyeyim
Aldığım soluğun ne değeri varki
Nefes almamada değmeli hayat
Uzun yollar kat ettim şu hayatta
Tanıklık ettiğim maskeli suratlar
Hep aradım hak edeni durmadan
Artık aradığımada değmeli hayat
Susuyorum konuşmuyorum bile artık
Gördüğüm kalpler hem üzgün hem kırık
Anlamaya çalışmaya kalmadı takatim
Anladıklarımada değmeli hayat
Leylada koştu aşk için
Mecnun çöller aştı onun için
Kaldımıki öyle derin aşklar şimdi
Aşksızlığada değmeli hayat
Koşturmak kar etmiyor hayatta
Kalbini ısıtacak birini bulamamışsan hala
Ruhunu dinle o seni anlar belki
Dinlediğinede değmeli hayat
Bir başımayım gölgemleyim şimdi
En azından o var bundan eminim
Beni bırakmaz o ruhumla şimdi
Emin olduklarımada değmeli hayat....
şiir-Edibe Toğaç
