Mayınlarımız vardı bizim top diye oynadığımız
Göğsümüzden çıkardığımızda ellerimizde patlayan
Şarapnelleri bize,sıcaklığı yakınlarımıza ulaşan
Bizden başka kimsenin canını yakmayan...
Düşüncelerimiz vardı sarılıp,sırnaştığımız
Yaprak vermeden solan,soldukça bir kağıt gibi buruşan...
Yıllarımız vardı bir inat uğruna bozdurup harcadığımız
Kalan son bozukluklarla sokaktaki çocuklara şeker almışlığımız
Bir de alışamamışlığımız duruyordu hayatın çerçevesinde
Camı kırık,resmi kayıp,her saniye tozunu aldığımız
Kayıp bir dünyada yaşayamamışlığımız...
Deniz fenerlerimiz vardı karanlık sulara aşina
Bir gemiye hasret,beklemekten patlamış lambaları
Ve senden gelecekse bütün bu dertler
Varsın gelsin yeter ki;başım gözüm üstüne...
KİTAP İZLERİ
Öyle miymiş?
Şule Gürbüz
Şule Gürbüz’ün Zaman ve Anlam Arasındaki Yankısı Bir kitabı roman yapan nedir? Belirli bir olay örgüsü, gelişen karakterler, diyaloglar mı? Şule Gürbüz’ün “Öyle miymiş?” adlı
İncelemeyi Oku
