Anne ben ölüyorum
Virane kaldım bu yerlerde
Senin sıcaklığın yok ellerimde
Nefesim hızal tükenmekte
İçimde bir şeyler yok olup gitmekte
Anne ben ölüyorum
Bir yere götürüyorlar beni
Daha önce hiç gitmediğim
Topraklar atıyorlar;gözlerime,gövdeme
Anne ben öldüm şimdi anlıyorum
Sakın ağlama benim için
Gözyaşlarını tüketme
Bu vefasız oğlun için.
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
