Anlatamıyorum!

Bu öyle zor bir şeydi ki;
Bir ağırlık omuzlarım da,
Gündüzün ışığında,
Gecenin karanlığında,
Yağmurun ıslaklığında,
Karın soğukluğunda ki gibi.
En aciz, en güçsüz zamanlarımda,
Kıskıvrak ve acımasız
Vuruyordu yüreğimi.
Bu öyle zor bir şeydi ki;
Ne zaman yalnız kalsam,
Ve düşünmeye başlasam uçsuz bucaksız,
Yorulsam, terlesem ve de ağlasam,
Bir yumruk gibi tıkanıp boğazıma,
İnletinceye değin
Acıtıyordu canımı.
Bu öyle bir şeydi ki;
Ne dost, ne arkadaş, ne sevgili
Ne sevgi ne de aşk tanımaz.
En mutlu anımda dahi
Bir kara basan gözlerimin önünde.
Gözümden yastığıma düşen nem,
Titreyen el,
Savaşan ve çırpınan yürek,
Bir acıydı boğazımda.
Bu öyle bir şeydi ki;
Ne zaman yendiğimi zannetsem
Yenildiğimi anladığım,
Ne kadar uzaklaşsam
Kollarına düştüğüm.
Bu öyle zor bir şeydi ki;
Bu GURBET beni öyle bitirdi ki,
Gurbetteyken evimde,
Evimdeyken gurbetteyim.
Anlatamıyorum...