Adını Bilmediğim Kadına Mektup

Çatırdayan ve yırtılan, parçalanan bir şeyler var aşka dair...
Yüreğini sevdim senin, sen ki yüreğinle severdin sevince, gözlerinle...Sıkı urganlar hazırlanıyor şimdi boynuma.
Ve bıçaklar bileniyor, mermilerin seri numaraları alınıyor kullanılmadan önce.
Ve benim için bin bir ölüm şekli düşünüyormuş celladım.Bense bin bir kez seni düşünüyorum.Seni yanaklarıma değen bir çiğ tanesi, sigaramın son nefesi.
Ve hiç söylenmemiş bir şarkının ilk mısrası.Ve hep söylenen bir şarkının son mısrası gibi seni düşünüyorum.Adını unuttum bağışla beni.Ama hep kadınım bildim diyedir bu, kısrağım dediğimden sana.Bu sonbahar yağmurlarıda bitecek bir gün kadınım.Kışın ardından güneşli günler vuracak yüzüne...İçine yaşama sevinci dolacak ve aşık olacaksın belki de birine,belki de yeniden seveceksin.
Her ayrılık bir ölüm, her ölüm bir başlangıç dememişler mi? Adını unuttum bağışla beni.Ama hep Akdeniz bildim seni, hep Ege, Marmara...
Ve her denize açılışımda teninin kokusuyla buldum yolumu.
Gözlerin çoban yıldızımdı, saçların boynuma zincirlediğim uğurum...Şimdi en uzak yıldızlardan bakıyorsun gözlerime.Oysa biliyor musun son bakışlarım bunlar.Bunlar son voltalarım sahil boyunda, bu son sigara içtiğim ve bu son...Adını unuttum bağışla beni.Ama hep kadınım bildim seni.Adını unuttum bağışla beni...
Adını unuttum bağışla beni...