ABDAL IN ŞİİRİ
Merkezde ışık.
Dışında bir kağıt fener.
Üstünde 5 milyar delik.
Git denilen hedef menzile,
Sızan ışıklar.
Adı Abdal olmuş ,
Rüzgarın esip,
Güneşin orada da doğduğu,
Bambaşka bir yerde.
Gözlerdeki ışık,
Aynı değil mi ?
Onunki de ;
Abdal dan bakıversin,
Görebildiği yere kadar.
O bilemez kendini,
Kendinin de,
Ondan haberi olmaz.
Adı üstünde;
Abdal o.
Söyler, yazar sadece.
Ahmet' ten bi laf / ISTANBUL / Tarih, zamansız.....
