ortaokul sýralarýnda öðrendiðimiz bi'þey wardý: bir noktadan sonsuz doðru geçer we sonsuza gider.

buradan anlayacaðýmýz þey, doðrunun sonsuz olduðudur. bu fizik açýklamasý.
diðer bir bakýþ açýsýndan da þöyle diyebiliriz: dünyadaki insan sayýsý kadar doðru war. bu da hayat bilgisi açýklamasý:)

ama her konuda gerçek 1 tanedir. o gerçekle ilgili hangi doðru gerçeði yakalar diye düþününce de bunun bilinmez olduðu daha doðrusu bir tartýþma cenneti olduðu sonucuna ulaþýyoruz.

daha çok öðrendikçe daha çok bulanmak gibi!..

fizik kurallarý bile bir yerde týkanýp kalýyor. belki de tek gerçek karadeliktir?! hacimsiz, zamansýz we mekansýz!!!

hiçliðin olduðu yerde erebiliriz sýrra. çünkü hiç olmak kadar anlamlý baþka bir'þey düþünemiyorum. yani o hiç, her an, herþeye dönüþebilir!

"... hiç ol! menzilin yokluk olsun. insanýn çömlekten farký olmamalý. nasýl ki çömleði tutan dýþýndaki biçim deðil, içindeki boþluksa, insaný da ayakta tutan benlik zanný deðil, hiçlik bilincidir..." e.þ.

bu bilince ulaþýrsak belki anlayamadýðýmýzý anlar, göremediðimizi görür, düþünemediðimizi düþünebiliriz.

insanlýk için de, ewren için de, çözüm hiçlikte...

sadece bu bilinç sewiyesinde önyargýlardan, benlikten we egodan kurtulabiliriz.

bildiðimizi sandýðýmýz kainatta, en bilge þey, karadelik oluyor bu durumda. acaba farkýnda mý?