Nisan yaðmurlarýný topraðýn bekleyiþi gibi bir özlemdin bende. Hiç damlalarýndaki hüznü toplarcasýna, yaðmur sonrasý kokladýn mý topraðý sen ? Baþaklarýndaki aðýrlýðýný farkettin mi Aðustos’ da ekinlerin. Gün ortasýnda geceye döndünmü bir anda. Karanlýklar içinde. Çaresiz...
Yüreðimin muhayyel sevgilisine eriþmek, yýllarýný vermek onun uðruna. Peþinde aðýr aksak; tökezleyerek. Bir oraya bir buraya savrulmak…Hayal kýrýklýðý, hüsrân, sükût- u hayâl ne desen de netice ayrýlýk. Dolayýsýyla sonsuz bir boþluk…
Yüreðimi avucuma aldým. Ýsmin gergeflenmiþti yüzeyine. Kan pýhtýlarýndan.Çeperinde hayaller, ümitler, kâbuslar, pes etmelerin getirdiði kir pas. Silemedim …
Sokaðýndan geçtim adýmlarýmýn týkýrtýlarýný býrakarak kapýna. Eþiðine bir tek papatya býraktým boyun büküklüðüyle. Sabaha solacaðýný bilerek.Bulursam bir sonraki geçiþimde kan kýrmýzýsý bir gül atacaðým.Halimi arz için…
Bu da yetmeyecek sokaðýna bir tezgâh açacaðým. Sabah, akþam gelip geçmek yerine sabitleyeceðim kendimi. Ümit satacaðým kendime ve sen pencerene yýðýlýp hayretle seyredeceksin beni. Kimbilir aþaðý inip bir þeyler soracaksýn. Belki de birine benzediðimden falan bahsedeceksin. Ya da kayýtsýz bir þekilde camýný kapatýp, perdeni çekip odana gireceksin.
Kimbilir bir akþam yine eskiden olduðu gibi apansýz ve her zamanki teklifsizliðimle çalacaðým kapýný.Þark köþeli minik odanda yer minderinde göstereceksin oturacaðým yeri. Biraz hoþbeþden sonra kronik aceleciliðin ve telaþýnla benden izin isteyip mutfaða gideceksin. Biraz sonra iki kallavî fincana döktüðün kahveler artýk önümüzdedir. Göz göze ve koyu bir sohbetle,tadýný çýkararak bitireceðiz kahvelerimizi.
Sen odanýn bir köþesindeki “ud” unu kýlýfýndan çýkaracaksýn. Bana bir hayli uzun gelecek bir akord faaliyetinden sonra mýzrabýn makamlar üzerinde dolaþýp, müþtereken tutkunu olduðumuz “ Hüzzâm” da karar kýlacak.
Bir hane peþrev sonrasýnda “ Ey sabah-ý hüsnü ânýn âfitab-ý enveri” ile baþlayacak faslýmýz, “ Sahilden uzaklaþdýk elin þimdi elimle”, “ Zamân olur ki ânýn hacle-i visalinde”, “ Sen olmasaydýn eðer aþka inanmazdým” ile devam edip, “ Akasyalar açarken” i finalda okuyup bitireceðiz.
Udunu koyacaksýn bir kenara. Gözlerim bir türlü ayýramadýðým gözlerinden kurtulmaya çalýþacak. Ellerine uzanan avuçlarým da sana olan hasretimi bir türlü bitirmeyecek…


http://ferahnak.wordpress.com/2010/08/09/s-e-s-s-i-z-s-e-r-e-n-a-d/