Gönlümün Mihrabý


Ey gönlümün mihrabý, ayrý kalýnca senden,
Cehennem oldu bana, olmadýðýn bu diyar.
Ruh nasýl ayrý kalýr, yaþadýðý bedenden,
Nehirler mecrasýndan, tersine akar mý yar.

Mehtabýn ýþýklarý daðlarý yardýðýnda,
Hýrçýn kýþ rüzgârlarý, topraðý kardýðýnda,
Vuslata eren kalpler yârini sardýðýnda,
Gözlerin benden gayrý, birine bakar mý yar.

Yýldýzlardan taç yaptým, yürekteki sözlüme,
Martýyla haber saldým, benim güzel gözlüme,
Nihavent þarký yaktým, dilleri bal özlüme,
Þarkýmýz çaldýðýnda, içini yakar mý yar.

Uzaklara gittin ya, günlerdir periþaným.
Kalbimi de götürdün, sanki öldü bir yaným.
Sen varsýn damarýmda, inan akmýyor kaným.
Ölümsüzdür bu sevdan, gönlümden çýkar mý yar.

Büyür sana özlemim, bulutlara karýþýr.
Yaþ olur gözlerimde, yaðmurlarla yarýþýr.
Yorgun düþer bedenim, hasretinle barýþýr.
Düþündükçe içinde þimþekler çakar mý yar.

Gül peri'nin gönlüne, taht kurduðundan beri,
Hicranýn, mutluluðu bana vermiyor geri,
Þimdi vuslat zamaný, bir adým at ileri,
Bülbül sevdiði gülden, usanýp býkar mý yar.