Bahar geldi memlekete,
Dört mevsimi kýþa çevrilmiþ, doðduðumuz topraklara,
Bir tek günlük bahar geldi !
Bugün 8 Kasým 2009, yer Kadýköy-Ístanbul.

Yaðmur taneleri gibi buluþtuk, aktýk dört koldan Kadýköy meydanýna.
Gözlerimizdeki ýþýðý birleþtirdik,
Ay oldu, Güneþ oldu.
Alnýmýzdaki teri karýþtýrdýk,
Irmak oldu, Sel oldu.
Soluduðumuz nefesi buluþturduk,
Rüzgar oldu, Yel oldu.
Yüreðimizi, sevgimizi kaynaþtýrdýk,
Toprak oldu, Yer oldu.
Memlekete bahar geldi, üþümesin diye Canlar…

Anadolu’nun solmayan Algülleri,
Hz.Hüseyin’in bükülmeyen Kýzýlbaþlarý,
Hallacý Mansur’un, Mevlana’nýn, Yunus’un, Bedreddinin,
Hünkar Hacý Bektaþ Veli’nin, Pir Sultan Abdal’ýn izinden yürüyenler,
Üþümesin diye Canlar…
Çýkageldi bahar.

Çekildi sinsice kýnýna sabýkalý ve karanlýk, kanlý, kirli ve hilekar ‘el’,
Görünce karþýsýnda, kendine dua eder gibi göðe açýlan emek tanrýsý yüzbinlerce kutsal el’i.

Yerdeki karýnca, gökteki kuþ, denizdeki balýk tattý bir günlük baharý.
Bu sýrra, bu keramete inanmayana “gelme gelme”
Bu meydanda bir Can olana “dönme dönme” dedi güzel Pir.

Cemâl Cemâle yedi tepeli þehirde, Cem oldu geçmiþ ile gelecek.
Dört mevsimi kýþa çevrilmiþ memlekete,
Bahar geldi Canlar, yine gelecek.
Bundan böyle, kýþ’dan sonra, yaz’dan önce vaktinde gelecek.
Biz baharýz, bahar biziz kime ne.



Durak Arslan, 12.11.2009 Strasbourg.