Ümit baba Ýstanbul’da en güzel olan deniz biliyormusun.Baþka temiz bir yaný yok.Onunlada böyle tanýþmýþtýk.

Bir bankta yalnýz baþýna oturmuþ duruyordu ama içten’di.Yanýna gittiðimde bilmiyorum cesaretime hayraným yüzü halen aklýmda.Evden kaçmýþ nereye gideceðinide bilmiyormuþ.Bende atla dedim arabaya bana götürdüm.

Eve girdiðinde suratý deðiþti bir an þaþýrdým.Ne oldu dermiþ gibi baktým ona.Üþümüþ gittim sýcak bir þeyler verdim.Anlatmaya baþladý.Urfa’dan gelmiþ.Kan davalýlarý varmýþ babasýný öldürmüþler,birde abisi varmýþ onunu haberini bile alamamýþ,anneside kaç hayatýný kurtar demiþ.Buraya geldiðinde tabiki yararlanmak isteyenler olmuþ.Eminönü civarnýda kalmýþ bir süre sonra bir lokantanýn arka havalandýrmasýnda.Ben eðer onu o gece almasaydým yine oraya gidecekmiþ.

Ama halen anlam veremediðim bir kapanýklýk veya bilmiyorum.
Sabah uyandýðýmda halen uyuyordu heralde ben az uyuduðumdandýr.Bir an sýçradý yerinden ne olduðunu sordum genelde oluyormuþ.Akþama dýþarda yedik yemeði bir sonraki akþam yine bir sonraki akþam yine.Bana bir gece onu gördüðüm banka býrakmamý istedi.Bir þey sormadým.Hemde hiç bir þey.Biraz yanýnda oturmamý istedi.Bende kaldýðý süre içinde çok az konuþtuk genelde uyuyordu.Bende iþteydim bir akþam yemeði oda nadir konuþuyordu.


Bankta bana çok iyi bir insan olduðumu ondan kesinlikle faydalanmadýðýmý ama yinede böyle yaþamýyacaðýný söyledi.

Bana þey dedi eski eþimin fotoðrafýný görmüþ.Nerde olduðunu sordu.Boþandýðýmýzý söyledim benim yaptýðým iþ doðru bir hayat yaþamama izin vermiyor.

Elini yanaðýma koydu içim aktý gitti.Öyle bir andý.Sonra cebinden bir kaðýt çýkardý.Ne diye sordum.Meðersem yazdýðý bir þiir varmýþ;Gözlerin Deniz Seven Mutsuz Çocuk ...