derdimi öpüyor gece
mahrem bir aydýnlýkta
utancýný yere çalmýþ ay..

sýð; kirpiklerimin limaný
dubasý batýk fer-imin
asýk bir surat bekleyiþidir
küfrüme ýþýk tutan fener
yasla kendini

burasý..
mýsýrcý ve pilavcýlarýn diyarý
bütün tezgâhlar
kimsesiz bir çocuðun
gerdanýnda kurulmuþ
burasý..
senin!
tüm intiharlarýn ipleri
günahkar saçlarýnla örülmüþ..

yaðmur..
sevdiðinin kollarýndan düþen bir kadýn gibi
ölümüne soluksuz..
renksiz, duldasýz
ve bütün izlerini çalan hýrsýz !
yurtsuz..
zamansýz..!
kýlýcýna döþüme
saklandýðýn o ülkeye
amansýzca inen
bir yumruk gibi..!

kaldýrým taþlarý..
uyanýk!
dizlerimdeki dermaný
basit bir elveda-ya satan
kara bir kedi nankörlüðü
anlaþýlmaz ve adýný unuttuðum iklim
saçlarýma yaðar!
için, içimde kaynayan koca bir kazan!
kisvesine yabancý urba..
dünden dönmüþ umut
avuçlarýndaki meraký saçlarýma taþýyan
bu mendebur bekleyiþ
bitsin..!

burasý, senin..
gel ki, korkuyu ýsýrýp
yaraný harlayýp vurduðun benle
canýn, canýma yaslansýn
öleyim ! bende ölmüþlüðünle.