Soðuk bir mevsime yaslandý yüzüm. Kuþlarýn kýsmetine göz koymuþ gelecek günler. Olasý yaramazlýklarýmý peyke altýna sakladým. Kuþlar haberdardýr elbet göç zamanýndan. Kara bavullara dolanmýþ parmak uçlarým. Örtemediðim kapýlardýr geride býraktýklarým Anlama beni, anlamaya çalýþma ve hatta anlatma seni. Bu uzun uyku, bu topraðý seven beden ve tüm günahlarýmýn üstüne örtülecek tahtalarýný sen seç, çam koksun mezarým. Yine bulutlara þiir yazarým!!

Yaþamýmý bir roman sayfasý gibi çeviremiyorum. O kadar kolay deðil takýlý kaldýðým paragraflardan kurtulmam. Kendime isyanýmý çözemeden, aklýmýn alýp baþýný gitmesini beklemek en iyisi. Kýrýk bir cam kenarýnda kanýyor acýlarým, uykum fakir bir þarapçýnýn þiþe mantarýnda kalmýþ. Kapatamam gözlerimi, bir daha açýlmaz diye sana! Sen yaþ dök kýzýla dem vurmuþ saklý durduðun retinama. Anlamaya çalýþma, konuþma, anlatma ve elini uzat ama dokunma. Okþa sen olan nefesimi. Sök al sol yanýmdan günahkarlýðýmýn leþini!!

Umutlarýmý bir çocuðun bakýþlarýna gömdüm. Baktým ve aðladým sonra. Aðladým uçurtmanýn özgürlüðüne. Avuçlarýmda solan yedi karanfile can verme aþkýna, aðladým! öyle içime içime. Bir yarým silgi iz býrakýr beyaz sayfalara, her þeyi lekeleyen utangaç yaným asi bir nehrin kollarýna düþer, sürüklenir giderim belki, giderim silindiðim yere.

Etme tek kelam, yüzüne sürdüðüm parmaklarýmý keserim, kulaðýna fýsýldadýðým o kelimeyi söker atarým alfabeden. Her harfini hançer diye saplarým baðrýma. Boþalýr gidersin canýmdan, kýrmýzý bir masumluk olur adýn, emer mevsim beyazý sütünü, yine kýzýla dönersin gözlerimde. Anlarým kimi vakitlerin neden geç kaldýðýný, anlarýmda! anlatamam. Sensiz tuhaf bir üþüme eser durur tenimde. Solgun yapraklara musallat olan rüzgâr dolanýverir sarmaþýklarýna, gövdem çýplak kalýr, sende düþersin bu cýlýz aðacýn kollarýndan, bütün günahlarým dibimde. Anlamaya çalýþma, anlatma, her gün yarýndýr unutma!!

Dolu bir su bardaðýnýn tepesinden bakýyorum kendime. Su kadar pak bir yüz var karþýmda. Þöyle eðiliyorum sonra, nefesimle seni üflüyorum durgunluðuna. Acayip bir kargaþaya dönüþüyor yüzüm, telaþýn gölgesi düþüyor suya. Korkuyorum kendimden, suya çaparak geri dönen nefesimden. Su seni anlatamaz bana, ne yaðmur, ne kar, nede paçalarýma bulaþmýþ vebal rengi çamur, anlatamaz. Öyle bir sevda ki bu yaþarken yaþanamaz!

Kedilerle dost olmam belki bundandýr, bundandýr belki de karanlýðý sevmem. Sokak lambalarýný taþlamam, polislerle saklambaç oynamam, kaldýrým taþlarýný söküp altýna bakmam, belki de bundandýr. Bildiðim adresinde oturmaný istememem, hep yanlýþ trene koþmam, hiç bilmediðin yerlerde dolanmam, gelip geçene diklenmem belki, belki de yarýný yanlýþ bildiðimdendir. Güneþ doðacak yarýn, seni hatýrlayacaðým yarýn, bir çingeneye fal baktýracaðým yarýn, doðum günüm yarýn, umut var ama yarýn. Peki, dün yarýnsa bugün hangi yarýn?

Bir gün parmak izlerimi ararsan yüzüme bak. Hep avuçlarýma mahkûm edilmiþ yüzüme, meþakkatli çizgilerin en derin yerine. Ellerine dokunmuþ ellerimi ararsan bir gün, yüzüme bak, kendini ararsan bende, yine yüzüme. Yýrtýk gömlek yakama dokunma asla, bir feryadýn ayrýntýsýdýr hissedeceðin. Yýkama bende ki seni, kendi kirliliðimdir göreceðin. Üzerime döktüðün bu yedi kat beton, bedenimin þeklini alýr. Ýçine gömdüðün basit bir iskelettir, çürüyen etimdir beyninde. Ruhum gülüm söyle, o hangi yüreðinde.

Akýp gitmiþ bir geçmiþi sýnamam, yargýlamam yeminleri, silip geçerim küçük hesaplarýn sevdama düþürdüðü lekeleri. Kalýrsam muamma kavþaðýnda, güneþe yönelir yüzüm. Belli belirsiz hatýralardan peydahlanmýþ kocaman daðlar minik fareler doðuruyor, þahit olur gibiyim kimsesiz bir kadýnýn bodrum katý doðumuna. Sancýsý diþlerime vurur, kanar dudaklarým. Bütün küfürleri çöp kovalarýna gömer, bakar kör bir yosmanýn bakýþlarýndan geçerim. Sarý saçlý, kýrmýzý ojeli týrnaklarýyla týrmalar þehveti, karýn tokluðuna elli lira ya da daha ucuzunu beklerim. Her þeye kalender yüreðim bir bunu kaldýramaz ama yine de daralýrým dar sokaklarda. Sabahýn olmadýðý köþe baþý çömelmelerinde uzaktan gelen siren sesleri böler düþümü. Hoyrat soðuða aldýrmadan herhangi bir yüzde görürüm seni. Herhangi bir pazarlýðýn tam ortasýnda, ince topuk seslerinde, kahkahalarda, periþanlýðýn en belirgin þeklinde, açlýkta!!

Yaklaþan zaman vuslat habercisi deðildir. Rotasýz bir geminin limana yanaþmasý ne kadar zorsa iþte o kadar zordur kaldýrýp kirpiklerimi, bakýþlarýna gömülmek. Anlamaya çalýþma, bu basiretsiz yokluðunda yarýn herhangi bir gündür aslýnda.

Ne zaman bir baþka dað ardýndan görürüm güneþi, ne zaman yaðar bozkýrýna bereketli yaðmurlar ve ne zaman asileþirse kardelen, buz yaným ne zaman düþerse hasret kadehine, iþte o zaman sor kendine trenlerin neden ýslýk çalarak istasyona girdiðini. O zaman sor kendine avuçlarýný okþayan herhangi bir bank da bekleyiþlerin sebebini. Balkon týrabzanlarýna devrilmiþ yorgun kollarýn boþluðuna o zaman sor, dudaklarýnda asýlý kalmýþ öpüþmelerin günahýný.

Papatyalarý leþe çeviren incir yapraðý altýnda saklý utancýný hangi tene satabilirsin ki!