Akþam eve döndüðümde baþýnýn izinin kaldýðý, kokunun sindiði yastýða tüm özlemimle sarýldým. Ardýndan gözyaþlarýmýn eþliðinde, geride býraktýðýn tüm eþyalarý bir odaya topladým ve o odaya senin adýný verdim. Anýlarýnla, kokunla, dokunduðun tüm eþyalarla artýk oradaydýn benim için. Yokluðunda yaþanabilecek tek mekan yani.
Üzülme lütfen, böyle olmasýný tabi ki istemezdik; ama gel bizde herkesin arkasýna saklandýðý “kader” diyelim buna. Söylerken bile insana hüzün veren kader…
Dün telefonda sesini duyunca, hani hep senin dalga geçtiðin ama benim her defasýnda gerçekten hissettiðim olayý yaþadým. Burnum sýzladý. Gözyaþlarým dýþarý çýkmak için kapýlarý zorladýðý halde bu defa izin vermedim onlara; sesimin titremesini sana göstermemeliydim. O kadar uzaktayken seni üzmek istemezdim. Ýnsanýn sevdiðine kýyamamasý, onu her kötü þeyden korumaya çalýþmasý çok müthiþ bir duygu olsa gerek.
Yanýna gelmek istedim. Sana kocaman tüm dünyaya sarýlýrmýþ gibi sarýlmak gene. Tüm dünyayý öper gibi gözlerinden öpmek hani o bahar kokan gözlerinden.
     Ýnsanlarýn sevme hakkýnýn elinden alýnmasý dünyada iþlenebilecek en büyük suçlardan biri mi acaba? Kalbinin tutsak edilmesi, ruhunun prangalara vurulmasý ….
     Tam tüm dünyaya haykýrmak isterken aþkýný, ellerinden kayýp gitmesi sevdiðinin.
     Seni sakladýðým odaya kendimi de kapatmalýyým aslýnda. Çünkü ben senin en büyük anýným. Herþeyimle sana ait olduðuma göre keþke giderken beni de götürseydin yanýnda. Orada yeni þehirler keþfederdik birlikte aþký tanýyýp bilen ve ona deðer verenlerin ülkesini. Özgürce yaþabilirdik aþkýmýzý o zaman; kimseler karýþmadan rahatça.
     Beni býrakmamalýydýn burda. Hani ellerim asla boþ kalmayacaktý? Hani her tökezlediðimde sen en büyük destekcim olacaktýn?
     Oysa sen de gittin. Dünyam gitti…