Yâ Rab, sensin bende benimle her an;
Ýkrârda can buldum, canda var oldum!..
Bu zorlu nefsime, neyledi zaman?..
Bazen kýþa döndüm, kâh bahar oldum!..

Tevhîdin nûruyla süsledin caný;
Ufkuna nakþettin eþsiz fermâný!..
Takdirden, tedbire çýkan her sonu;
Tefekkür ettikçe tövbekâr oldum!..

Kader levhâsýnda, ince bir sýr var;
Âleme sýðmadý, aþk denen esrâr!..
Ömrümü sardýkça her derin efkâr;
Yanmýþ ney misâli, âh u zâr oldum!..

Ezelden, ebede bu þevk, bu heves;
Firdevs’den, Mevâ’dan, Naim’den bir ses!..
Ýlahî menzilde, açan her nefes;
Dal budak saldýkça, lalezâr oldum!..

Ýmân tezgâhýnda, dokudun gülü;
Yardýn, pâk eyledin mümin gönülü!
Sebepler içinde her tevekkülü;
Sezdikçe hem gizli, aþikâr oldum!..

Yâ Rab, yakýn sensin, ben benden uzak;
Ýçimde, iç içe binlerce tuzak!..
Ey gönül, geç nefsi, benliði býrak;
Kim demiþ âlemde bahtiyâr oldum?!..