Mânâ âleminde, vefâ yolunda;
Bir cana meylettim, hayrâna düþtüm!..
Gönül, vecde geldi cezbe halýnda;
Derdime gül bastým, dermâna düþtüm!..

Mevlâ’m, gam bendini bende mi kurdu?..
Bu kulluk yükünü, sýrtýma vurdu!..
Her zerrem “Hû” dedi, secdeye durdu;
Zamandan el aldým, devrâna düþtüm!..

Bilmem, duyan var mý aþkýn zârýný?..
Ýhlâs ocaðýnda buldum varýný!..
Ýçimde gördükçe nefsin dârýný;
Ölmeden hesaba, mizâna düþtüm!..

Ömrüm, talan oldu bir hak uðruna;
Sanki dað vuruldu, gülün baðrýna!..
Girdim, ibret ile âlem seyrine;
Hayretten süzüldüm, hayrana düþtüm!..

Ey gönül, görmeye gözümüz var mý?
Niyâzda eriyen özümüz var mý?..
Göçüp gittiðimiz özge diyâr mý?
Seçildim, sýnandým, divâna düþtüm!..

Takvayla inceldi her sesim, sözüm;
Hikmet dergâhýnda tutuþtu közüm!..
Bir zikrin nûruna kandýkça özüm;
Büründüm iz’âna, irfana düþtüm!..