Kestanemtrak

Her þey kestanemtrak bir þekilde bitti. Çok, çok sessiz ve denizin ufkunda büyüyen serin sis. Neredeyse göremeyecektim. Neredeyse hiç göremeyecekim. Aðýr aðýr indi sarartý, okyanus aðýr aðýr duruldu. Göçmen kanat bozumundan kalma yalnýz bir çýðlýk gibi tiz ve yankýlý bir ses, ufka doðruldu, bulut yorgunu damlalar havada asýlý kaldý. Gökyüzüne kök salan dallarýyla aðaçlar, kýzýla çalan yapraklarýyla vedalaþýrken yapraklar gökmaviyi topraða bulaþtýrdý. Toprak karýþýmý gök nasýl olur biliyor musun ? Kestanemtrak ! Sis, ses, toz yapraklarýn üzerlerine son uykularýna yattý. Kitaplar buraya kadar yazýldý. Þarkýlar buraya kadar yankýlandý. Bir çocuk aðlamasý uzanarak boþluða doðru, düþlerin üzerine yavaþ yavaþ yaðdý. Rüzgara döndün yüzünü, rüzgarda geldiðin yerler var çünkü. Gördüðün ve görmediðin... Bir þarký masalý, bir kervan yolu... Yaklaþan bir ifadeye doðru akarken, güven duyarken, anlamaya çalýþýrken, sanýrken her þeyi içinde tasarladýðýn gibi... Çalýlar arasýnda dans eden saçlar, gidilen yerler, harmonika ! Çimen bulaþmýþ küçük bir el, beyaz bir boyun, fýsýltý, sevi. Göz ucuyla dünyaya bakan filizlerden düþen yaðmur öpüþü týnýlarý. Ah ! Gözünün ucunu da olsa dýþarýya çýkarma ve dünyaya açma cesaretini gösteren pervasýz filiz uçlarýndan yaðmurun öptüðü sýzýlar damladý. Bir bakýþ, bir kahkaha derinden uzanan. Fark edilmediði zannedilen bir ayrýntý. Giz. Yavaþça sarýlan bir kol. Patikaya doðru koþan bir düþünce yere doðru süzülürken, güneþ yanlara doðru genleþiyordu. Kayadan pike yaptý deniz kuþu. Deniz kuþuydu ama önce kendini rüzgara býraktý. Rüzgar denize esiyordu, küçük aðaç yapraklarý, tortullu tozlar, usanmaz sesler, gökyüzünden denize; yaðmurla, düþen yaprakla, rüzgarla, kuþla, deniz kuþuyla, güneþle ve hatta ayla, istekler, niyetler yaðdýrýyordu. Deniz, deniz hepsini kucaklýyordu. Güneþi aklýnda söndürüp, kameri hüznünde mehtap ediyor, gökyüzüne devasa bir gözyaþý damlasý býrakýyordu. Baþýmýzýn tepesinde deniz, göz altlarýmýzda yeryüzü, gökyüzüne düþen ayyaþý damlasý rüzgara yattý. Deniz kuþu kayadan pike yaptý. Deniz kuþuydu ama önce kendini rüzgara býraktý. Söz söyleyemeyen bir þarkýydý bu, akla getirilemeyen. Belki bir þarký söylersin þimdi, sesini duyarsýn çok uzaklardaki kayalardan çarpan, birkaç deniz kuþu belki... Uzanýrsýn bulutlarýn içine doðru, binlerce çocuk görürsün, rüzgargüllerini senin koþtuðun yöne uzatan. Tepeden baðýran çocuðu iþitirsin belki ya da çocuktan baðýran tepeyi. Bir ýslýk ya da çilekli dondurma kalmýþtýr aðzýnýn kenarýnda. Pembe. Pembe, yüzünden göðsünün vadilerine uzanan. Gözlerinin taç yapraklarýndan akan tek deniz suyudur aþaðýya akan. Rüzgara savrulan yürüyüþünde saðanak saðanak dolaþan, dolaþtýkça yýldýzlar boþaltan, elmaslar düþüren. Bir bakýþýnda eserken yüzünden yüzüme gecikmiþ meltemler, toprak kavi uzaklaþan gözlerinin bu son günbatýmýnda, gözyaþlarýma çýnar gölgesi getiren. Renkli balon ; yuvarlanan evren. Bilmediðin zamanýndýr, seni yýpratan hiçbir þeyi... Günün battýðýný ya da sabahýn geldiðini. Ilýk meltemde, hanýmeli kokusu belki duman, ince tozlardan süzülürken yüzün, besteler savuran…
Oradan bir yerden bir baþkasý çaðýrýr yanýna, selamlaþýr konuþursun, çimenlere oturursun, yanýnda sevdiðin ve sýcaklýðý, anlatacaðýn bir hikaye vardýr ya da güzel bir tat gelir aðzýna, iðdeyi unutmadýðýný anlatýrsýn mesela.
Bulutlardan þekil çýkarma oyunuydu adý. Þekillerden de bulut... Battaniye vardý bir de; tek kiþilikti ama daha sýcaktý onunlayken. …………………………………………………..Donmuþ anlar akarken göz derininden…
     Anýndan sonrasý görünmeyen siyahi yolun hiçli çehresinin içe uzanan dehliz geçidi karanlýðýnýn tam ortasýnda bir adým!; derinliðe meylediyor.