Sen benim ancak
Yersiz uyanýþlarýmda,
Terleyen kalbimde
Yaþayabilirsin.

Solungaçlarý acýda
Nefes alan,
Taze beden arayan
Bir mikrop gibiyim.

Kendimi hapsettim bir vazoya.
Gözümde kristal gözlükler,
Ben de bölük pörçük
Görüyorum.

Sevdiðim;
Sen benim ancak,
Zihnimde
Buðu gibi barýnabilirsin.

Sen benim ancak,
Kanýmla beslenen
Asalaðým olabilirsin.

Beni,
Saðýr duyuþlarýnda,
Korlara attýðýn
Talaþlara benzetiyorum.

Ferforje çerçeveli bir
Aynada
Döndüðümü görüyorum.

Odamýn yerlerine
Serip çýðlýðýmý,
Üzerinden
Bir güzel geçiyorum çýplak
Ayaklarýmla.

Kanýyor ayaklarým,
Üþüyor ayaklarým.
Sensizliðin boþluðunda yürüyorum.

Birtek ‘’Sen’’ çýkýyor
Nefesimden,
Konuþmaya susuyorum.

Gözlerinde artýk
Sadece
‘’Sen’’ görüyorum.
Peki ya ‘’Biz’’?

Kül mevsimimiz geldi
Ýþte.
Yanarak kavrulan
Ýki koca ateþin
Sonunda..

Sevdiðim;
Sen benim
Ancak,
Yýldýz kaydýðýnda
Kimsenin duymadýðý
Dileðim olabilirsin.
Söylendiðinde,
Gerçekleþmeyeceksin.