Ben mi kayboluyorum yoksa hayat mý çok engin bir deniz ?
Bazen öyle çok dalýp gidiyorum ki hayatýn monoton uðraþlarýnýn içine,kimi zaman beni ben yapan bir çok þeyden mahrum kalýyorum..Mesela yazmaktan.. Evet o kadar çok yükümüz o kadar çok sorumluluðumuz var ki kimi zaman bizi mutlu eden ruhumuza tedavi niteliði taþýyan pek çok þeyden mahrum kalýyoruz..
Sevgilim var seviyorum,vaktimin büyük bir kýsmýný onunla paylaþmak istiyorum,üniversite öðrencisiyim bölümüm aðýr ve onunla da ilgilenmek zorundayým,ailem zaten baþlý baþýna bir düþünce merkezi..Ama yine de bunlarýn beni haklý çýkarmasýna izin vermek istemiyorum.. Çünkü ne olursa olsun kötü günlerimde beni tekretmeyen kalemimi iyi günlerime deðiþmek bana pek vefalý bir hareket gibi gözükmüyor..Onunla paylaþmam lazým mutluluklarýmý da en az mutsuzluklarýmý paylaþtýðým kadar.. Ýþte budur bana göre yazmanýn o büyüleyici kilit noktasý..Ne olursa olsun durum nasýl olursa olsun kalemde vardýr bir çare illeki..Býrakmaz sizi asla..Ýster keder ister sevinç mutlaka bulur paylaþacak bir þeyler.. Ýçinize ýlýk ýlýk akar cümleler paragraflar.. Anlarsýnýz ki hiç kimseye hiçbir þeye deðiþilmez o tadýna doyum olmayan kaçamaklar ... Kendinize dönersiniz,Dünyadan bir süreliðine kurtulmanýn tadýný çýkarýr sonra da en güzel satýrlarla kuþanýp tekrar geri dönersiniz savaþýnýza hayatla...

Yürekte duygular,
Kalemde çare tükenmez....

Saygýlarýmla
Sihem TACHOULÝ