en yoksun günlerimde en az olaným sen
þimdi gül kokan telleri ucunda býyýklarýnýn
sakla dokunmamýþ izini dudaklarýmýn
þimdi þakaklarýna düþen kýraðlarda üþüt ellerimi
nefesime uzakken omuzbaþýn
boynunu sonbahar rüzgârlarý okþasýn

gün olur sað kalýr da gelirsem eðer
ve seni o daðlarýnda bulursam yurdumun
dilimde fazla söz olmayacak
bir çift kahve karasý göz
bakarken ben yüzüne
yarým kalmýþ bir türküyü tamamlayacak gece
ayýþýðý serince inerken sulara
dalýnda çaðla nazlý nazlý yeþillenirken
söðüt dallarý okþarken ayaklarýmýz altýnda topraðý
ilk yaz sarmaþýklarý gibi sarýlýnca kollarýmýz
biz seninle sabaha kadar susacaðýz

seni yazlarý gibi düþünüyorum ülkemin
sýcak Temmuz günlerinin serin geceleri gibi
ve açlýk grevlerinde dilime sürdüðüm
tuz tadýnda öpüþlerini düþlüyorum
seni baharlarý gibi düþünüyorum ülkemin
ve ilk cemresi gibi
menekþe rengi düþler düþüyor serime
seni hasat zamaný, bereketli topraklar gibi
seni kýþ mevsimi
içimi ýsýtan zemheri güneþi düþlüyorum

seni caným, candaþým gibi
seni halkým, sýnýf kardeþlerim
yoldaþlarým gibi düþünüyorum
büyüdükçe büyüyor sürgün
ve büyüyorsun sen...