Ýsyankar gecelerimde
Namlunun ucuna sürdüðüm mermi gibisin,
Donuk, mat, soðuk grilerin içinde saklý
Gizli bir ateþ topu...

Kendi içimde, birbirine sýrtýný dönmüþ
Ýki kavgacý yüzün
Öfkeye teslim olmayan çocuk gülüþü,
Gözyaþýmda eriyen nefretimsin...

Yargýsýz infazlara kurulan mahkemelerimde,
Hafifletici sebebim;
Daraðacýna çekilen mahkum sevdamda
Umuda uzanan
Son isteðimsin...

Yaþanmýþlýklarýmdan
Payýna düþeni ayýklamaya soyunduðum gecelerimde,
Ýçinden çýkamadýðým hesabým
Somut harflerin seviþtiði kelimelerde
Yakýcý bir patlamayla kaybolan soyutluðumsun...

Sonsuzluðun akýþýna kapýlan yaþam oyununda,
Iþýðý ve sesi yalýtýp yarattýðým duvar;
Kendi içime dönük yolculuðumda
Tökezleyip düþen adýmlarýma yoldaþ...
Sen
Akþamsefalarýnýn çingene pembesi coþkusunu yüklenen adam...
Nerdesin?
Bu kadar içimdeyken
Nasýl bu kadar dýþardasýn?

Aynadan yansýyan siluetimde erimiþ
Suya aksettiremediðim yaným,
Yanýlsamalarýmda kayýp
Rüya kaçkýným...
Nerdesin?
Ses ver yankýsýz uçurumlarýn karanlýðýndan,
Zamana yenik yalnýzlýðýnla bilmeden ezdiðin
Aþký hece hece yüklenen sesim...
Kelimelerim dolandý adýmlarýma
Özlemine yetiþemediðim...
Sen içimde
Ben içinde
Bütünlenemediðim...
Yarýmlýðýn
Eksikliðim
Nerdeyiz?