ne zaman açsam penceremi
önce kuşlar girer içeri
sonra rüzgar!..
rüzgar sevgini
kuşlar yüreğini getirdi diye
duvarlara
dolaplara yazarım sevincimi...
içimde bir telaş!..
dört dönerim odamda
bırakıp gitmesinler diye beni...
yataklar sererim yünden
minderler döşerim ocak başıma
şeker eklerim tuz yerine
ocaktaki aşıma...
neden bilmem
ışıkları söndürürüm sonra
perdeleri çekerim...
bir de
asma kilit vururum kapıma!.
iğnem bükük ipli ya
kandilinin dibinde
işlememi işlerim...
